eliya

بر روی کلمات گفته نشده بر روی ملودی ای سوارم می تازد و میتازد نمیدانم من را کجا میبرد یال هایش بر بالای خط سوم محوند صدایی از چپ حواسم را برمیگرداند میدانم که میداند رعشه ای بر بالای اسمان نیل گون میکنند اسمان در حاله رژه است پیکانی طلایی پرتاب میکند رنگ ها اشکار میشوند سرش را پایین میاندازد به گفته ی خود خسته شده اما ملودی هنوز هست پس به راهی که نمیدانم ادامه میدهم دریاچه ای در حاله جوشیدن از طلا در جریان است همه چیز را سوال هایم را پاسخ نمیدهد اینگونه معلوم است سوال و جوابی نیست بر بالینیش ریشه میدوانم سکوت میکند یقین دارم این جاودانگیست