cały czas wnikam w to caly czas maluje swoje tło zeby zycie było lepsze juz nie boje sie bo strach blokuje szczescie i przyciaga samo zło ja farbami umyslu maluje wlasny swiat lecz to jest ciezkie do poskromienia kiedy chcem czegos wiecej a znikam w postaci cienia uniemozliwia mi dojscie do lepszego nastawienia w chorobie zniewolenia w kazdej z chwil zwatpienia niewiele wiecej moge wiecej dac i wiecej juz mam niewiele wiecej chce jamoge wiecej moge wiecej dac wdziecznosc przeplywa jak ulicami deszcz przeplywa