سر خط رفته ولی باز نذاشته نقطه هاشو نابلد نیستم حاجی شعر تهش بی نقطست این جوون خامه ولی خوب کلماتش پختست هیکلم خمیده تر میشه توی آینه قدی نمیذارم نقطه تا نفهمی که ته خطی جمله هام روی ورق نقش میبندن تند تند ذهن من مینویسه صبح تا غروب بی کنتور تهش از نوشته هام درنیومد دسترنجی صبح تا ظهر می نویسم په تکلیف عصرم چی صبح تا ظهر خوب میگذره ولی دپ میشم عصرا لغتام مثل بذره خطرناکه این بذرا چه دیدی خدا رو شاید ما شدیم سوپر استار شایدم این لغتا ما رو به زندون فرستاد سمت ما وقتی آدم روزشو به شب رسوند میخوابه کنج خونه یا که سینه قبرستون خیلی سخته که حرفات بشن خفه تو نطفه بکشی درد و بگی خیلی ممنون از لطفت لحظه ها تکرارین دیگه چیزی نیست تازه وقتی درد و رنجمون واسه کسی نیست واضح آرزوهاتو توی حیاط خونت چال کن بعدشم در اوج بی کسی بپر عه رو بالکن همه حرفاتون قبول من ندارم حال بحث نه زندگی هیچوقت نبود برای من جالب اصلا