... اتمسفر این سلول تنگ گود و کبود کرده زیر چشامو تو کویر خاطره هات کاشتم سرو سبز ارزوهامو میدونی چرا تو اوج درد خندیدم عمدا با صدای بلند چون نمیخاستم این بیشرفا بشنون صدا خورد شدن استخونامو اه هیچی نمونده جز یکم بی انگیزگی و بغض ازم به زنا کشیدن رسالت رپو این حرومزاده های مبتذل نوک قله غرور وقتی کنده بودم ا همه دل،،دستمامو ول ،،نکردی نذاشتی تقسیم کنم باهات تنهاییامو تا پنج صب رو پپپپشت بوم انتظار کشیدم نخ ب نخ آتیش زدم قلبمو تا قلبت نزنه لا برفا یخ ی وقت حقیقت تلخه زخم ،،اغشتس به زهر رویای برهنه خیال تخت سود داره ضرر فروش فخر به فهم