Қалап оралғаныңды, Орағаныңды орамалыңды. Қалап тек маған ғана Қарағаныңды. Қаламайм қурағаныңды, Қаламайм жылағаныңды. Биіктеп барып, Биіктен төменге құлағаныңды. Суретіңе қайта-қайта қарадым, Көздеріңе батып барамын, Беті тырналды жазылмаған жараның. Неге қылдың екі жақты қараңғы, Қараңғылыққа мені қамадың, Шынымен, жоқ па еді басқа амалың? Қайдасың, қайда кетіп қалдың адасып, Білмейм, не ойлайсың қателесіп шатасып? Ақылың бар еді ғой, әлде қалмады ма, Менсіз кете бересің ба не жалғыз өзің арманыңа? Менсіз кетесің ба не, менсіз жетесің ба не, Шынымен, бұдан кейін жекесің ба не? Бітті ма не, шынымен, қойшы, бітті ма не, Қойшы, кәдімгідей біздің уақыт өтіп кетті ма не? Сенбейм, сендірме мені өтірікке, Мені көргің келмесе, кел де өлтіріп кет. Кеудемде жаным барда өзіңе келе берем, Сен деп соғып тұрған жүрекке ере берем. Ойлама "мынау құртты", деп "жағаласып", Көңілсіз өміріңе қайта кіріп араласып. Жоқ, гүлім, тек мен сені қайтарғым келеді өзіме, Жүрегің менің жүрегіме жаралғасын. Қайырмасы: (х2) Қалап оралғаныңды, Орағаныңды орамалыңды. Қалап тек маған ғана Қарағаныңды. Қаламайм қурағаныңды, Қаламайм жылағаныңды. Биіктеп барып, Биіктен төменге құлағаныңды.