Κλείσε αυτά τα φωτα για απόψε Και μείνε 2 λεπτά Μετα θα είναι διαφορετικα Δεν θα βγάλουμε ουτε μιλια Θα εισαι μια έμπνευση Για να γραφω ποιο καλα Ειναι περίεργα απόψε Και με πιάνουν πολλα Καπως ξαφνικα Δεν ξέρω τι να κανω και δεν ξέρω τι να πω Πάγωσε η καρδιά μου και δεν ξέρω πως να βγω Έχω γυρισει πίσω μάλλον όχι για καλο Ειναι πράματα που έπρεπε να πω Χάνω τι στιγμή και συνθλιβομαι γιαυτο Κλεισμένος στο δωμάτιο γεμίζω το γραπτο Δεν κερδιζη πάντα ο πρωτος γιατι ξεχνάει της τιμες Τα φλας τον τυφλωσανε και σκέφτεται με αυτά Ενώ ο δεύτερος κρατάει την εμπειρία Εσύ τι προτιμάς να εισαι Μπροστά στον καναπέ να μισείς όσα μιμισε Η την ζωή να καταλαβεις σαν κάστρο μες στην ερημο Ξέρω ποιος είμαι και αυτό με κάνει ελεύθερο Απτό να με περνούμε συνέντευξη για θανατο Μετά από κάτι χρόνια κοιτειεσε στον καθρεπτη Θες να βλέπεις ρομπότ η έναν άνθρωπο? Στα χέρια σου είναι ολο το παιχνίδι Αν έχασες δεν θα το θεωρείς αδικο Γυρνάς σε μια δουλειά που σε τρώει Πίσω απτό γραφείο εγκλωβιζμενος νιώθεις Μην αναγκάζεσε για τίποτα εσύ αν θέλεις τα διωχνεις Ακουστικα μες στο μετρό της μέρες σου να σπρωχνεις