Pisze nowe ciężkie wersy Ty swój nowy marny wierszyk Ja tworze protest wyrazów obrotem Teraz zmieszam Cię z błotem Ty jesteś taki sam jak 100 innych osób Ja mam swój sposób nie słucham marnych odgłosów Czego rapem nazwać się nie da Twoje rymy to umysłowa bieda Ja oblewam swój kolejny sukces Ty zatapiasz swoje smutki w wódce Nie licz na kogoś licz tylko na siebie Ja znajomych plewie jak ziemie z chwastów Młody zabastuj ty też powinieneś to zrobić Wokół nas pełno fałszywych twarzy W naszych czach wciąż brakuje lekarzy Którzy leczą chorobę naszej duszy By nie przeżywać katuszy coś należy poruszyć Ciągle ie wiem co może tutaj pomóc Sam nie dam rady więc mi ziomuś pomóż Ja swoją walkę rozpoczynam na papierze Moja kartka kiedyś pusta dziś słowami się mieni Wielu z was błędnie mnie oceni Są jak oślepieni nie widzą tego co warto Czekam aby kiedyś mnie poparto W tej walce z codziennością i ludzkimi słabościami Zbije was rymami spadających wprost z mej głowy