Ku dreqin po shkon kjo shoqeri Nese me pyet nuk e di Se si ta heq gjith kte bezdi Shpresoj se nji dit e mire do vij Teksa e ndez kete qiri Pasi gjithmon jam ne zi Per kte popull barkzbrazur Me turinj te varur Qe pas partie jan kapur Sepse skan mendje te hapur Vijn verdall me koken posht edhe duart neper xhepa Sdihet se sa veta Ju ka vdekur e verteta Mendoj se kan te meta Teksa nuk reagojn, po ca kuptimi o ka jeta Lumturia eshte me pika Me ju tall pidhin monika Besoni te politika Lloj lloj mimika Jenj tipa patetika E di sa inat me vika Por gjithmon kam ca lirika Qe do ti sherbej per ju Me dhimbseni mu ktu Sepse e di qe skeni tru Si nuk bem nji kryengritje Ti marrim me vertitje Ska nevoj per perseritje Ndihem me i qarti, i ksaj republike Ju jeni ata shqiptar Po ku shkoj krenaria Po ju urren femia S'po ju pranon as shpia E gjen qetsin me vija Me kupton si eshte vetmia? S'eshte e then te jesh i pasur Ndihesh me i varfer kur e ke shpirtin e zbrazur Ke nji lemsh ne kraharor Qe dot se kapercen Shikimi yt i zbeht nuk po kap asnje terren Si i lidhur tek binaret qe te shtipi ndonje trren Besoj se e veren Ndryshimin midis meje edhe teje I besoj ketyre fjalve ndersa ti ne lufta feje Ca ke mesuar ne shkoll pervec lufte dhe beteje Njerez gri pa ngjyra qe jeni copa reje Te zymta si dita me e shpifur Ku nuk ka nje rreze dielli Ashtu jeni dhe ju, nuk ju do as qielli