kalem kendi başına karalıyo kağıt benliğimi paraya boğuyor sonu belli her dakika karışıyor yok bu yolun sonu yok başa sarıyo kalanı fazla kalır başıma verin bir azdaha kimse bana demediki asla yok bu yolun sonu yok bir aralar evet aklım başımdaydı düşünebilecek vakit vardı dengesiz ve kararlıydım fakat kontrol elimdeydi kazanmıştım kaçtım farkına varmam uzun sürdü hayallere ve denize daldım kayış koptu yakın zaman olmak için tanrı falan gülerlerdi farklı sanıp sahte kimse ayrı kanıp sanırım şaka bütün hepsi doğduğum geceye küfür ihtiyacım yok 13 sebebe ölüm gibi dünüm