είναι η σκέψη μου γεμάτη εθισμό κάθε βήμα Με σπρώχνει στον γκρεμό παραπαταω καί φουνταρω στο κενώ είναι μονο δρόμος δεν έχει γυρισμό θα προσπαθήσω η μάχη είναι άνιση νά κρατηθώ προτού νά γίνω ανάμνηση καί τά όνειρα τελειώσουν καί ή ποιτανες πάλι εμένα θά χρεώσουν φωρεσαν μάσκες και κοντά μου αραξανε ..Με την πουστια τούς την καρδιά μου χαραξανε.. στην πρώτη δυσκολία σάν σκουπίδι Με πέταξε δεν με νοιάζει που ο ύπνος δεν με πιάνει η παρουστία τους βάλθηκε να με ξεκάνει δεν με ένοιαξει που πότες τούς δεν νιασηκανε την πλούσια τούς Με φιληα πάντα δηχναν. στο χαμό μου πάντα πρώτοι στο πλευρό μου σέ σε παγίδες με ρίχνανε τόν εαυτό μου ήρθε ή μέρα που ή ημέρα τούς έφτανε καί ή πουστια τούς περναγε και δεν Με λέρωνε δεν Με αγγηξετε και τέρμα σάς ξενέρωνε . ήρθε ή ώρα σάς μαλακές δεν Με ξέρετε καί προσπαθώ να μήν αγγίξω τό gany νά σάς θερισω και μία σφερα δεν φτανη είσαι σκατα πού ούτε βόθρος δεν σας κάνει