برگرده وقتی ورق اسمم باشه پاش زیر لبت پر میشه ای کاش خنده داره رپ از فکه یه فنچ که گنگ ترین کارش بوده بازی با منچ نکن آخه مگ مجبوری ما که میدونیم حول هوری موری خیابونو دیدی بودی پاش آره تو پس کوچه ها خم رفته لاش هدف داری اما چاکه خیسه سختی داری تو کارت اما راه حل یکم لیسه رو صحنه میخونی از بدخواه و فلانه خوارش پشتش حسابی برات میدن خارش فقط یکم جلوتر بریم تو زندگی نامت اوب میشه رهبر زندگیت جوجه رنگیت مرد نوشتی از لا قرص دبه ترشیام میکنن برات خودشونو چس به خودت بیا پسره غنچه لب وگرنه میخوره آخر لبش به لب تا رفت بپری دراری سر از حلب با ما نگاه چپ به پا تنوریا میدی شب قلب تو شهری که باک پر میکنی تا گلو ول کن نیسی تا نره توت تا گلو من درگیرم تو جنگ با تاریکی مثل خدام نیستی تو حاشیه حتی بعد غار غار که جدام طرفداراتم که همه فیک و مجازی واقعیاشم نون بودن با دول همبازی کرون کرون شر خواستی آروم میدونم سر آرامش عقبت خواستی یه سانتی رو فاز مد اومدی یه سانسی فیلم اومدی مایه کار ددی اونوقت هی گوه خوری که ردی من نه دنبال تاجم نه گرگ این جنگل اما میزارم درتون تا کنده شه از تن هیپ هاپ انگل تنهام از شمام نگاه منهام جمع واس هم ضربم سخت گیر اما ظاهرا نرمم گُنگ اما فلاسفی سادم نیستم تو کار شاه کلید رپیو قفل خبر برسه دشمن برید نمیخوان رشدُ میکشن عامله منجر به کشفو کوبیدن محکم رو ریشه پاشنه کفشو هیپ هاپ عشقه یه باور میگیره همه جارو حتی خاور بلک لایت وایت فایت گرین کارت گرین نایت نماییدم واس پشت پرده نمالیدم دست جاودانه پشت پردرو فنامیدم فقط خداس دوره هدفم تو دیدم حالا چاررتا کونم زیگ زیگ کنن واس رگ قدرتم تیغ تیز کنن من گنگم ضربم عشقم گرمم سردم قانونم هیپ تو سر هاپ توی خونم نه جاییو ترکوندم نه مخ کسیو پروندم نه لات موندم نه وصل به ریش خوندم با ریشه خوندم خودم موندم  رستاخیز خط هشتمی که تو دید نیست دنبالم ترسه چون شایده و ریسکه تیغ تو دسته سنگ به سرم همش یه صدایی میگه بپرم خاص نه خالصم ناب نه نابغم خال نه خالقم فال نه تالعم دزد نه سارقم خون نه قاتلم صلح نه صالحم گرگ نه بالغم ادعا نه شاید باده اَم خمه کمرم اما نشون دادم به دشمن سنگ قبر مهم نی نشون دادم اونا کندن مهم اینه که کیا ته این داستان برندن علی رو بردن دم چاه شاهه رگاشو زدنو آب جوشید تا به اَبد نوح ساخت کشتی به سرقت بردن بدان کشتیو با پسر حالا نوح غرقه تا به اَبد هیچ وقت نمیرسه اصل خبر حتی بدست منه بی خبر اما نیست کبریتی بدون خطر سنگینیم ظاهر زندگیا رنگی نی باطن مهم بوده همیشه نه ظاهر بدن میره زیر خاک اما باز عقله سالم تو بدنه سالمه فاک میبینی همیشه پارادوکسیم روشون نمیشه بگن از اَبد یک روز دوختیم چاک بودیم هی گشاد کردن ریختن تومون  حامله پس میدیم تومور تف انداختن جا تشکر تو صورتمون جوونیو مث اول کشان شدن رو به چسدودیم بفهم ما یه انسالو سر کار بودیم بیخیال برین فقط منم و این سنگ وسط راه اما به آتیش میکشه بالاخره این دیونه کاه واس سوزن روحو قافیه ها میدوزن