Senin kadar  güzel birini görmemişti bu şehir. Seni anlatabilirmiydi kırık kalemimin yazdığı bir şiir O kadar güzelsinki yazıyorum yine güzelliğine ithafen Yine de senin gibi bir orospu çocuğu görmedi bu evren. Önüne kırmızı halı serdimi sevdiklerin. Beni satmaya değdi mi elinde şarapla gezenler Bana bir kapı araladı tüm gördüklerim Farklı bakıp görmek bir çeşit körlük değil. Artık. Bana bağırsanda işitmem Gülüşüne köreldi gözlerim ölsende görmem Gül sende değişmez ya Gül sende artık koklayamam. gülsende benide güldürsen. Sevdiğim kadar  nefret ediyorum senden. Sen ki gökyüzündeki en parlak yıldız Hangisi ağır basıcak bekliyorum merakla Geceleri seni gözlüyor bir deli terasta  Beni unut ama bunu unutma Sana muhtaç içerimde büyüttüğün umutlar Seninleyken ayaklarımın altında tüm bulutlar Uyurumda seni seven kalbi uyutmam. İnsanlara ne kadar muhtaç olursam Onlardan kaçma ihtiyacımda o kadar artıyordu Hiç zaman boyun eğmedim dik durdum yol boyunca Bir çocuk gördüm yolu koşarak değil emeklerek aşıyordu Bir şeye sahip olmak değil  layık olmak  önemlidir Herşeye sahip olursun ama bana layık olmazsın Düşünmekte layık olmak kadar önemlidir Sen cehaletin dibinde de yaşarsın.