เพียงจุดบอดของสายตา มองหาแต่ความใหม่ ไร้การพิจารณา หรือต้องศึกษาแล้วก็ลองใหม่ ไฟมันเกิดจากความร้อน ไม่ลองย้อนดูต้นเหตุ เขตขอบของความคิด มองมากกว่านิดก็ดี ตัวมึงไม่ใช่เศษ เหลือเชื่อแค่ความเชื่อใจ มีมากไกลเหมือนกับเชดสี มึงควรจะ fade หนีจากความไม่เข้าใจ ต่อให้เรื่องเข้ามาโถมมึงก็ควรไม่เชื่อใคร บทเรียนของครั้งมันไม่ใช่เรื่องไร แต่มึงไม่ต้องเชื่อใคร ไม่ต้องเชื่อไร ไม่ต้องเข้าใจ ไม่ต้องถามว่าทําไม จําเอาไว้ข้างใน ไม่ใช่แค่อะไร แค่มึงมีกูจําเอาไว้ข้างในใจ แค่กูเป็นห่วง มึงอย่าง่่าย ให้นํ้าหนักชีวิตมึงคือหินไม่ใช่ฝ้าย คําพูดคือยาพิษรอให้ใครพ่าย แต่ถ้ามึงลองแล้วให้คายทิ้ง ไม่ใช่ง่าย ลวดลายคําพูดแล้วแต่คน คนดีพูดดีคนแย่พูดร้ายแค่อยากชน ให้ความคิดมึงเหมือนเครื่องยน ให้การตัดใจเป็นนํ้ามันที่มีไฟกําลังรน วนหากําลังใจใครก็ได้ ใกล้ๆมึงมีหลายคน หาดูมองง่ายๆ หาคนเชื่อใจไม่ได้น่าอายหลอก แต่ถ้ามึงเชื่อคนง่ายมึงก็เป็นแค่ ควายให้เขาหลอก กอดตัวเองกับหมอนข้างกับความทุกหมื่นกระสอบ อยู่กับความมืดลื่นความหลอกลวงที่เขาตอก กูรู้มึงไม่อยากเป็นอย่างงั้นหรอก ส่วนคําที่ไม่ออกสอบคือคําว่าเชื่อใจตัวเองจําเอาไว้กูอยากบอก .