Göremiyorum bazen bazı cisimlerin şekillerini Ne kadar uzatmak istesende gökyüzüne ellerini Tanrı görüyor mu acaba diye sorarken hep kendime Öğrendim hayatta bütün insanların renklerini ve denklerini Denk miyiz bilmiyorum senle benn Olmıyacağım hep vazgeçen Bu çocuk seni hep bekler Sonu mezar olcaksa bile Yaralarım kanardı küçükken kimse uzatmazdı yardım eli Ben kendimi büyüttüm oysaki istemedim yanımda kimseyi Büyüdüm ve gördüm çoğu şeyi Ama aşkı kimse öğretmemişti Onuda seninle öğrendim ben Şimdide mutluluğunu izlemeyi Bu zamana kadar kimseye teslim olmayan ben bir tek sana vuruldum Gözlerine baktığımda bir anda sanki tüm dertlerimi unuttum Ve resminle avuttum bu yıkık kalbimi bırakmamalıydım ellerini Şimdi mutluluğunu izliyorum uzaktan belkide bunu hakettim Nakarat #ninja