ΚΆΠΟΤΕ Καποτε ήμουν στη σκιά, τώρα λάμπω στο φως, Κάποτε χαμένος, τώρα νιώθω δυνατός. Κάποτε δεν έβλεπα, μα τώρα βλέπω καθαρά, Η ζωή μου μια φορά, τώρα τρέχω για μπροστά. Κάποτε το ψέμα με κρατούσε δέσμιο, Τώρα η αλήθεια είναι όπλο αιχμηρό. Κάποτε φοβόμουν τη σιωπή της νυχτιάς, Τώρα χτίζω όνειρα με τις νότες της καρδιάς. Κάποτε έπεφτα, μα τώρα σηκώνομαι ψηλά, Μέσα από τις στάχτες βρήκα φτερά να πετάω ξανά. Κάποτε η φτώχεια μου έκλεβε τα όνειρα, Τώρα ζω για να κυνηγάω τ' αδύνατα. Κάποτε οι δρόμοι ήταν κρύοι κι αφιλόξενοι, Τώρα με το ρυθμό τους γίνονται πιο φιλόξενοι. Κάποτε οι φίλοι ήταν λίγοι και ψεύτικοι, Τώρα οι αληθινοί με στηρίζουν σ’ αυτή τη διαδρομή. Κάποτε η ζωή με έριχνε στα δύσκολα, Τώρα εγώ την οδηγώ και δεν φοβάμαι τα επικίνδυνα. Κάποτε οι μέρες περνούσαν δίχως νόημα, Τώρα κάθε στιγμή γράφω μια νέα ιστορία. Κάποτε οι σκέψεις μου ήταν σαν φυλακή, Τώρα απελευθερώθηκα, πετάω σαν αετός στη γη. Κάποτε τα λάθη μού έκλεβαν την ελπίδα, Τώρα τα μαθήματα χτίζουν τη δική μου πατρίδα. Κάποτε το μέλλον φάνταζε σαν σκοτεινό, Τώρα το φτιάχνω μόνος μου, το κάνω φωτεινό. Κάποτε η μοίρα μου φαινόταν γραμμένη, Τώρα κρατώ το στυλό και γράφω τη δική μου γέννηση. Κάποτε η καρδιά μου ήταν κρύα και παγωμένη, Τώρα τη ζεσταίνει η πίστη, η φλόγα αναμμένη. Κάποτε οι δρόμοι μου ήταν γεμάτοι σύνορα, Τώρα γκρεμίζω τα τείχη, περνάω πέρα από τα όρια. Κάποτε η φωνή μου ήταν σιγανή, χαμένη, Τώρα φωνάζω δυνατά, κανείς δε με κρατά δεμένο. Κάποτε ο χρόνος φαινόταν να με κυνηγά, Τώρα τρέχω μπροστά, τον έχω πια στα χέρια μου εγώ. Κάποτε οι πληγές ήταν ανοιχτές και βαθιές, Τώρα έχουν κλείσει, με έκαναν πιο δυνατός απ' τις ευχές. Κάποτε η νύχτα μ' έπνιγε στη σιωπή της, Τώρα χορεύω με το φεγγάρι στην κορυφή της. Κάποτε οι αλυσίδες κρατούσαν τα όνειρά μου, Τώρα σπάζουν κάθε μέρα με τα βήματά μου. Κάποτε οι φόβοι με έκρυβαν απ' το φως, Τώρα τους νικώ, είμαι αληθινά δυνατός. Κάποτε η πόλη ήταν γεμάτη εχθρούς, Τώρα έχω συμμάχους, φίλους αληθινούς. Κάποτε τα λάθη μού έκαιγαν την ψυχή, Τώρα μαθαίνω απ' αυτά, γίνομαι πιο σοφή. Κάποτε οι μέρες κυλούσαν σαν νερό, Τώρα τις γεμίζω με πάθος, τις ζω στο εκατό. Κάποτε οι λύπες γέμιζαν τα χαμόγελά μου, Τώρα οι χαρές φωτίζουν τα όνειρά μου. Κάποτε η ζωή μού έδινε μόνο δοκιμασίες, Τώρα τις νικώ, γράφω τις δικές μου ιστορίες. Κάποτε τα όνειρά μου ήταν σε κλουβί, Τώρα ελεύθερα πετούν, γεμίζουν τη ζωή. Κάποτε τα δάκρυα μου ήταν σημάδι ήττας, Τώρα είναι δύναμη, απόδειξη νίκης αλήθειας. Κάποτε οι μέρες ήταν γκρίζες και βαριές, Τώρα τις χρωματίζω με στιγμές φωτεινές. Κάποτε η φωνή μου χανόταν στον αέρα, Τώρα αντηχεί δυνατά, σπάει κάθε φραγμένα. Κάποτε οι ελπίδες ήταν μακρινές και θολές, Τώρα τις κρατώ σφιχτά, είναι πια ρεαλιστικές. Κάποτε οι σκιές μ' έκαναν να φοβάμαι, Τώρα τις αγκαλιάζω, ξέρω πως αντέχω να πάω παραπέρα. Κάποτε οι καταιγίδες έριχναν την καρδιά, Τώρα βρίσκω ουράνιο τόξο σε κάθε ξαστεριά. Κάποτε το βάρος του κόσμου με έλιωνε, Τώρα το σηκώνω, έχω τη δύναμη, δεν με λιώνει. Κάποτε ο πόνος ήταν φίλος μου πιστός, Τώρα τον νίκησα, βρήκα δρόμο αληθινός. Κάποτε οι μέρες κυλούσαν χωρίς σκοπό, Τώρα κάθε στιγμή είναι δώρο, δεν το αφήνω να χαθώ. Κάποτε η ψυχή μου ήταν σπασμένη σαν γυαλί, Τώρα έγινε διαμάντι, λάμπει κάθε μου φιλί. Κάποτε οι νύχτες ήταν ατελείωτες και κρύες, Τώρα τις γεμίζω με μουσικές και με αγάπες αληθινές. Κάποτε οι σκέψεις με κρατούσαν δεμένο, Τώρα απελευθερώθηκα, ζω τον κάθε μέλλον. Κάποτε η καρδιά μου ήταν πληγωμένη και μοναχή, Τώρα βρήκε την αγάπη, δεν νιώθει πια αδειανή. Κάποτε οι αμφιβολίες με έκαναν να διστάζω, Τώρα τις ξεπέρασα, το δρόμο μου χαράζω. Κάποτε το παρελθόν με κρατούσε πίσω, Τώρα το άφησα, το μέλλον μου να ζήσω.