Taaa, jak chcesz mów do mnie jeszcze Tylko, że ja już dłużej słuchać tego nie chcę Wysyłany do głowy nadmiar informacji Resztek racjonalnych myśli mnie pozbawia Powodujesz tylko zamęt i siejesz spustoszenie Kreujesz chaos, w którym gubię sam siebie Moją głowę znów spowiły rozbieżne myśli Tymczasem nie mam sił na kolejny overthinking Mówię więc basta, stawiam czerwoną linię Twoje słowa za nią do mnie łatwo nie przylgną Czas się odciąć. Od świata się odłączam Najwyższa pora, żeby pobyć trochę offline Uznać się za czarną w stadzie białych owiec W przeciwnym kierunku wyznaczyć sobie drogę Przekroczyć bariery i złamać konwenanse Zamiast cudze zasady przyjąć, stworzyć własne Wreszcie swoje wnętrze zbadać dogłębnie Sprawdzić czy brzydkie jest czy może piękne Pobyć jakiś czas z własnymi myślami Dokopać się do granic, których nie chciałem przejść za nic Miałem wyjść z siebie, wychodzę poza szereg Odrzucam całą resztę, sam sobie jestem sterem Narzucone schematy jak chwasty wyplenię Ich miejsce zajmą moje własne modele Nie przywrę więcej do drugiego człowieka Nie jest mi niezbędny w celu osiągnięcia szczęścia Dość mam szumu, wyodrębniam się z tłumu Jak nie wiesz o czym mówię, nie staraj się zrozumieć Pośród paplaniny szkoda otwierać ust Jestem skazą na szle, jednym wśród stu Jestem zwykłym błaznem pośród mądrych głów Ty wiecznie się głów o co znowu kaman mu To co skomplikowane zamieniam na proste Ty masz zagwozdkę, kto jest podmiotem O odpowiedniej porze może się dowiesz Choćbyś bardzo chciał ja Ci tego nie wyłożę