artık kalmamış bizi seven bir insan tarzı sevilecek sevcek durumlarda değiliz kalmışız hayat tarafindan işkence mecbur biz tek büyüdük biz anca izlemeye mahsur Her gece yalnızlığa sarılırım, karanlıkta kaybolurum Kimse duymaz feryadımı, sessizce ağlarım Hayatımın melodisi, aşkın ritmi yok artık Kalbimde sadece nefret ve umutsuzluk var İnsanlar yüzünden kaybettim inancımı Geriye kalan sadece yıkım ve karamsarlık Ama ben dimdik ayakta dururum, yenilgiyi kabul etmem Artık kalmamış bizi seven bir insan tarzı Artık kalmamış bizi seven bir insan tarzı Geriye sadece yalanlar ve kahpe bir dünya kaldı Sözlerim sert, tıpkı hayatın gerçekleri gibi Her adımımda savaşarak ayakta kalmaya çalışırım Sokakların çocuğuyum, kalbimde acılar taşırım Gözlerimde hüzün, yüzümde yorgun bir ifade Bu dünya beni yordu, artık inancımı yitirdim Ama pes etmem, mücadele ederim, pes etmem