Tranen heb ik vergoten, maar nu heerst rust en geluk, Tranen heb ik vergoten, maar nu heerst rust en geluk, Tranen heb ik vergoten, maar nu heerst rust en geluk. In de stille nacht, een zachte zucht, Waar ooit pijn was, nu slechts een rimpeling in de lucht. De storm bedaard, de tranen zijn gedroogd, Enkel vrede en sereniteit, waar het hart om vroeg. Tranen heb ik vergoten, maar nu heerst rust en geluk, Tranen heb ik vergoten, maar nu heerst rust en geluk, Tranen heb ik vergoten, maar nu heerst rust en geluk. De maan glimlacht, een stille getuige van de tijd, De wonden geheeld, de ziel bevrijd. Geen donkere wolken, geen bittere spijt, Enkel vreugde en harmonie, in deze stille nacht. Tranen heb ik vergoten, maar nu heerst rust en geluk, Tranen heb ik vergoten, maar nu heerst rust en geluk, Tranen heb ik vergoten, maar nu heerst rust en geluk.