1. życie jego ciężar który dźwigamy na barkach, czas który zajmuje Nam bezustanna walka, szukanie odpowiedzi na dręczące Nas pytania, czasem zlany potem czasem wiem że nie ma spania, coraz mniej tych osób do dzielenia się opłatka, coraz mniej uśmiechu a coraz większa jadka, już sam nie wiem czy muzyka to tylko zajawka, z uporem maniaka tylko długopis i kartka, o czym tu najwijać skoro życie to nie bajka, codzień się budzimy ale dusza bardziej starta, życie, ta szmata i czy Ona tego warta, jeden straci matkę, ojca albo brata, nienawidzę jej gdy przychodzi w masce kata, co z tego że czwarta jak nostalgia mnie oplata, coraz bardziej pewien że nie zrozumiem świata, niby takie proste a może bardziej magia, jeden nosi pecha a drugi trafia farta, nie martw się kolego ona każdego zdradza, najpierw lekka mżawka a potem bardziej pada, jeszcze Ci pomacha gdy padniesz na kolana, jakby było mało to dołoży gdzieś tam raka, czy to sprawiedliwość czy zjebana Boga bania, chyba wcześniej we wcieleniu miałem pieczęć diabła, empatia, tak piękna, to chyba największa kara... 2. nigdy bym nie pomyślał że tak bardzo boli strata, ja na morzu łódką a rozbija mnie fregata, to co mnie przeraża stworzyło wariata, to co mnie przeraża coraz bardziej wgniata, czasem morda blada i wyglądasz jak zjawa, przykro mi potwornie ale każdy z Nas upada, każdy bez wyjątku nosi w Sobie trochę drania, nie prawie kazania ale pomyśl czy to prawda, czy nie lepiej kurwa opróżnić z łez te wiadra, wkońcu być na nogach by przyszłość nie była czarna, wiara jak nadzieja niech to wszystko scala, chociaż jak rozbitek zagubiony gdzieś na bagnach, może to ten moment, te drzwi, ta klamka, może to już teraz, ten czas, ta barka, może te nagrania, i w mroku latarnia, błagam tylko Ciebie byś nie przespał przesłania. #życie