Φυγαμε και πάμε, τον ουρανό κοιτάμε , μα τα ποδια μας γερά στην γη,τα πατάμε, δεν έχω ιδέα, ούτε σκέψη για το που θα πάμε, παντα να μαστε καλα τα γαρα να τα σκάμε Καλα να εισαι αδερφε, σήκω απο τον καναπε, Ελα απο το σπιτι γρηγορα να γραψουμε κουπλέ, θα σου κανω το χατίρι, χόρτο μες στον άργιλε, να μου πεις πως γλίτωσες κ δεν σε δέσανε Κατσε κατω αδερφε πες μου τι νιωθεις, χωρις φίλτρο να τα πεις μονο ετσι ξεκλειδώνεις, αφου εισαι κ εσυ άνθρωπος, στην ζεστη σου κρυώνεις, να δουμε τι φταιει και ολα τα ισοπεδώνεις Πήρες γραμμή, στόχος, βολή, και ειναι ανωμαλία πορεία , καπου την εχεις δει, εσυ το βλεπεις πάθος, μα η πορεια ειναι θολή, πολυ απλα γιατι η ζωη αλλαζει μεσα σε μια στιγμη Μεσα στο μυαλο μου εισαι κ εσυ, απο το πλανο μου στο πλανο σου λεπτη γραμμή Μα τι να κάνω δεν μπορώ, μου την δίνει, της την σπάω, μα όλα της τα συγχωρώ, Ολα μου τα συγχωρεί, εκτός το ότι δεν ήθελα πλέον να είμαστε μαζί, ποναει το γαμιδι, αλλα ήσουν τοξική Ειρωνία στον ενα μήνα, μα σε ένιωθα διαφορετική! Bye bye, έχω μάθει να σέβομαι, μα από εσάς δεν με σεβάστηκε κανείς, δεν εχω μαθει σε αλλους να κλαίγομαι, so το κλάμα μου εσυ ποτε δεν θα το δεις Ξεκινησα την φαση μου στα 13, χωρις γνώμες αλλονών χωρις να ακουω την κοινωνία, ο φόβος που μπηκε κατω απο τα θρανία κ για να γινω καλά πρεπει να αντικρίσω την φοβία , Θα γίνω καλά μου το υπόσχομαι μια μέρα, μια υπόσχεση που κοστίζει πολύ , σκοπεύω επιστρέψω δυνατός, γιατί η μοναξιά δεν κραταει για μια ζωη Ετσι γυρναω στους δρόμους της Ολλανδία, μοναχός και σκέφτομαι, που έχει χαθεί, όλο το πάθος που κατοικούσε μέσα μου απο μικρο παιδι;!