Қарқабағым қарағанда аспанға Ойым менің бұрылады, соғанба Көрінбесе, бұлыттағы жұлдызлар Жапырағы жоқ терегімдей, далада Уақыт сеннен өкпем жоққой, расында Тоңып кетем, хәзір ол жоқ қасымда Басқасы мен басқа болып кеткенде Ұсы күнлер болмас еді басымда Аспан алыс, ұқсамайды жақынға Дұшпан мынау, достыңада бағынба Албыратып, қалтыратты бұл заман Ісенгенде махабаттың барына Ұслап көрсем, жүректі біреу алғандай Сезінгенде бұның бәрі жалғандай Ойлап тұрып, жауап тауып жеткенде Жазылмаған, әжайып бір романдай Гүздің сұуық, аязлары ескенде Соңғы жапырақ, төмен қарай түскенде Самал еніп, мұзлап қалса жүрегің Сонда ғана, түсермен бе есіңе? Тоңып қалсаң жылытарма басқасы Саған көрпе болармеді бар тасы Еске түсіп келеғойсаң мыйыма Жүрегімнің бөлінгендей ортасы Қарамайман алдағылар сөзіне Ісенемен бәрқұлла мен өзіңе Ішім жанып тасар, міслі толқын боп Көзім сенің қарағанда көзіңе Шүкір етем, хәзір барсаң жүректе Жүрек деген болар емес ертекте Ұсыларды біреу оқып жырласа Түсінгенге басқа сөзлер керекпе? (Базарбаев Айбек)