چند سالی گذشت ، تب کردم توی اوضاع سخت ملت ، چند سالی گذشت ، مونده واسم از اون سیب کال یه دل درد ، چند سالی گذشت ، فهمیدم نیست اصا قوی تر از حس نفرت ، تو دنیایی که میسازه شرک و شیطان یه عده میورزن عشق به ثروت ، تو یه رویا ، بودی تو ذهنم ، پرورشت دادم با جون و عشقم ، ریشه کردی تو قلب و روحم ، جوری که بردم از یاد حتی اسمم ، حس کردم غرقم تو لجن زندگی باید میرفتم از کشور ، ولی سالها گذشت ، موندم پاش تا که از دست دادم جفت چشمم ، هر حرکتی برگشت به خودم ، حرص و جوش خوردم از دست تو ام ، موندم کلی منتظرت ، همه شبا بیدار موندم بر عکس صبحم ، توی تالار سنگین و تاریک قلبم بودم که اینو فهمیدم ، اگه قلبتو آتیش نزنی خو هیچ وقت نمیاد فاز جنگیدن ، سرگذشتم از سرگذشت ، من داستان زندگیمو از بر شدم ، تنهایی بهم یاد داد بجنگم ، وقتی سینم پره از درد و غم ، سرگذشتم از سرگذشت ، من داستان زندگیرو از بر شدم ، باید مصرفو کمتر کنم ، شاید واسه همینه که هنوز سردرگمم ، شبا تاریک تر شد و سنگین ، جاده ها باریک تر شد و غمگین ، هر کسی توی سایش غرق شده ، من ولی دنبال رویای رنگیم ، باید بشکنی سدا رو ، بگذری مرزا رو ، بکنی هرزا رو از دم ، تا که نگذره سالها ، نبینیم که هنوز تو همون اوضاع قبلیم ، پس بلند شو بارتو ببند ، اگه زمینت زدن دوباره تو بخند ، نمیدونی به کی تکیه کنی؟ ، بذار اول جواب سوالتو بدم ، هیچکی نمیاد پشتت مرد ، موندی تنها و یه دنیا پشتتن ، صدای کسی خو در نمیاد وقتی انقد میتونن دزد بشن ، پس ، دستتو بده به دست تقدیر ، ازاد باش مث درخت تبریز ، اگه بال داری بپر ، تنهایی قویتری نکن حتی یه لحظه تردید ، زندگی تورو امتحانت کرد صبح ظهر شب بودی به صرف سختی ، چند سالی گذشت ، واسه چی خودتو الکی شکنجه کردی ، اولا بودی عشق شهرت ، دنبال برتری بودی مثل قدرت ، کم کم شدی پخته تر ، الان شده واسه ی بقیه اسمت مبهم ، توی ذهنت کشتی یه رویا ، هدف داشتی واسه شکست تزویر ، ولی میگذره سالها مجبوری تنهایی دل بدی به جنگ تقدیر ، سرگذشتم از سر گذشت ، من داستان زندگیمو از بر شدم ، تنهایی بهم یاد داد بجنگم , (وقتی سینم پره از درد و غم) ، سرگذشتم از سرگذشت من داستان زندگی رو از بر شدم ، باید مصرفو کمتر کنم ، شاید واسه همینه که هنوز سردرگمم ، آآآ میدونم که حال و هوای خوبی نداشت ، اما باید میگفتمشون ، واسه خودم ، خودت ، خودمون ، سلامتی خودمون