Znów jestem sam, trochę mi przykro, przywykłem chyba, najbliższa przyszłość, miała usłana być różami, miękkimi jak kaszmir, Proszek zgarnij, przefiltruj to gówno, chciałem ciepła, a czuje się jak śmieć, mógł wyrwać serce, z klatki bo i tak chciał ci dać więcej, zgadnij co, nie chcesz być spełnieniem jego marzeń, proste bo mogłabyś nie dźwignąć takich wrażeń, słońce wez, przekonaj go ze będzie dobrze, ale tak by uwierzył naprawdę bo już raz to słyszał, zmiany nie dostrzegł, a szczerze mówiąc dawno opuścił garde, już trzymam w sercu tylko jebany smutek, miejsce z którego nie wrócę