17 wiosen mam sam Wspominane chwilę , z dawnych lat świat zwariował ta rozjechali sie po całym świecie Brat nikt nie wspomnia chwil z ubiegłych lat wehikuł czasu ulotna chwila przemija 8 mila Ja w ręku z brzytwa ścinam krusze krece pale tak bywa I lecę dalej rozwijam zmysły jak już zbudujesz wehikuł czasu daj sygnał zawczascu Opuszczam miejsce ruszam na zachód przez ciemny las wędruje szukajac chałasu Mamy nie wiele czasu zasady przyswajane pewnego razu nie nic ma odrazu krok za krokiem rozk za rokiem już 27 wiosen bagaż doświadczeń na plecach nosze Podążam za wewnętrznym głosem Dobrych ludzi za sobą niosę... Weź se te forsę ja robie to bezinteresownie a Ty masz kurwa fobię.