شروع زندگیم شروع رپ شد روزامو دادم دیگه همیشه شب شد قلم دستم روی کاغذ خم شد همه حرفای توی دلم حرفای شهر شد رپ یادم داد دیگه صبر نکنم کمرمو جلو هر کسی خم نکنم پر رو باشم رومو کم نکنم با اونی که توی آینست قهر نکنم رپ یادم داد که عاقل باشم خودمو بشناسم کامل باشم جلو بدیا وایستم قاتل باشم خودم شعر بگم شاعر باشم اگه خوب بودی منم باهات خوب باشم اگه بد شدی منم یه خائن باشم یادم داد به جنگها پشت نکنم تو گلدون یکی دیگه رشد نکنم قوی باشم از زورگو مشت نخورم دستمو جلو ضعیفی مشت نکنم نقاش نبودم و درد رو کشیدم تنها رفتم تنها رسیدم خودمو گرفتم به دندون کشیدم ولی منت هیچکسو نکشیدم تو اتاقم واسه خودم گور کندم رپ کردم تنهایی جون کندم از تفریح و رفیق دل کندم کار کردم پولشو جور کردم اگه بالا بودم فاز عقاب نداشتم هیچوقت رو صورتم نقاب نذاشتم دل هیچکس سایز دلم نبود جز خدا هیچکسو همرام نداشتم من به تنها جون کندم رپ کردم وایسه ی مردم خوندم ولی مردم قدر منو ندونستن تهش شد یه سری رپر ناشی اومدن به جای من من تنهایی جون کندم وایسه ی یه سری کصشک ها