بچه ای از خانه بیرون شد روزمره جایی مزدور بود بیچاره فهمیده مجبور شد روحیهء خانواده مغموم بود روزی نور دید ازآن کور سو امیدی داشت دل خود جوش انگار همه چیز نابود بود میسازم آینده خو خیلی زود میشه چره گونه‌‌ام اشکالود مادر گفته دوری کن از دود سنت باستانی‌ر بنداز دور امثال تو قد کشیدن معتادن زرنگ بودن و ب چاله افتادن زندگی کن برو مثل آدم نگذار تعارف کنن بازم شب و روز بوده کارم این ایاک نعبده و ایاک نستعین زمزمه نمیکنم بیش ازین مینمایه به کلام شیاطین