دافای شهر پول پرستن پسراش همه غول تر از من من همیشه دیر میجنبم مشکلات میدن قورتم رسما گنده نیستم قد آرزوم من خدا بی تلاش نون به ما رسوند ؟ نه ساقی از ما مخفی کرد هی متاع رو زندگی بهم فهموند قیمتارو واسم هیچی باب دل نی شدم شبیه عکس روی کارت ملیم عین هم شدن واسم همه طعما زخمام دارن میرسن به اعماق هیچ پلنی روبه روم نی حاجی تو جیب من یه قرون نی بد خسته شدم من از دوییدن خنده هام از قبل مصنوعی تر نرخ اجناس خون بهاتن من تو زندگیم فقط یه ک…ن ندادم ! خسته از این اصطکاکم یه عمر جون کندم مثل کارگر منم اون پسر ظاهرا شاد که اشکاشو زیر بارون استتار کرد میخوام کوچ کنم از دیارم خدا میخوام بندتو پس بیارم تا چش وا کردیم بودن پادشاها میتازوندن و حکمرانی با www اونا که هم سنمونن ما چه خیری دیدیم از زنده موندن ؟ گل تو دستمه ولی پوچه قلبم میتونی صدام کنی لات کوچه خلوت ! غصه داشتی و ولت کردن تو فاز بد خسته ای از این آدمای روباه صفت طوفان لهم کرد مسافر نسیمم باز تا میتونی تو دنیا رو به کسی ننداز کی تو این دنیا دلش برا ما میسوزه میشیم بهترین تا کفن ما میپوسه خوب بودیم و دیدیم از خوب بودن آسیب میشیم شر و میدریم بی رو درواسی سکوت مرداب ماها رو به لجن کشید یه درصد فکر کن واسه شکار نجنگه شیر یکی نگفت پایتم مسیرو تنها نرو ته چاه بودیم بریدنش طنابه رو هرجوری خواستیم بزنیم جوونه باز نذاشتن چون که مشکل از زبون ماست خوب ببین همه جا برامون دون پاشیدن خربزه آبه یکم فکر نون باشید اه گاهی فکرا مثل خوره میفتن جون آدم منم که غریبم حتی توی خونوادم درد و دل میکنم با کاغذ با دو سه خط شعر تلاشم اینه زندگیم پر از غصه نشه