غصه داشتی و ولت کردن تو فاز بد خسته ای از این آدمای روباه صفت طوفان لهم کرد مسافر نسیمم باز تا میتونی تو دنیا رو به کسی ننداز کی تو این دنیا دلش برا ما میسوزه میشیم بهترین تا کفن ما میپوسه خوب بودیم و دیدیم از خوب بودن آسیب میشیم شر و میدریم بی رو درواسی سکوت مرداب ماها رو به لجن کشید یه درصد فکر کن واسه شکار نجنگه شیر یکی نگفت پایتم مسیرو تنها نرو ته چاه بودیم بریدنش طنابه رو هرجوری خواستیم بزنیم جوونه باز نذاشتن چون که مشکل از زبون ماست خوب ببین همه جا برامون دون پاشیدن خربزه آبه یکم فکر نون باشید اه گاهی فکرا مثل خوره میفتن جون آدم منم که غریبم حتی توی خونوادم درد و دل میکنم با کاغذ با دو سه خط شعر تلاشم اینه زندگیم پر از غصه نشه