شب تا ظهر میخابم روی تخت حال و احوالمو میپرسن ولی کم گفته شاعر بگیر به تخمت که بشن ریشه کن الان تو پاریس یارو داره میزنه پر ای کافر ای کافر از دنیا شاد رفت نمیکنی رحم به این مردم که شدن سر در گم نشسته ام به ایران نگاه میکنم مردمانش پر از آه و سوز داشی انقد شکنجه کردی یارو کرده خم بدترین نوع شکنجه روحته جسمت برا خودت بدر نمیخوره اینا دارن کاری میکنن که ما کنیم احتصاب احتصاب بشه بیشتر میشه اختلاس عمو سبزه ها دیگه سبز نمیشن عمو رنگ قرمز دیگه نیست شهادت عمو سفید دیگه واسمون صلح و نیست عمو میگن نخوری میخورنت عمو ملت گشنشونه عمو عمو یکم دیگه بیاد فشار جنازه ها پرت میشه از خونه ها اولشم از فرمانده شروع میکنن آخرش با صدق الله تموم میکنن شیک و مجلسی و گنگ رفتن یارو رو جلو زن و بچش کشتن اینجا جای موندن نیست عمو بریم دنیای بعد عمو شاید باشه بهتر