Ένα φεγγάρι στο σκοτάδι μου εδινε φως, Στα ματια μ όλα γύρο μ γιναν αλλιώς, Δεν μοιάζω τρομαγμένος τα έχω δει στα όνειρα κάποια βραδιά όταν ήμουν μικρός, Να παρατηρώ τα πάντα κ να, μαι σκυφτός, Δεν μου έμοιαζαν λογικά υπήρχαν μέρες σαν είμαι τρελός, Είμαι τρελός; η είναι όλοι ίδιοι και εγώ είμαι αλλιώς; Είμαι παιδί από τον αιθέρα ένας χρόνος μου έμοιαζε σαν μια μέρα, Ποτέ δεν περίμενα ότι θα φτάσω πιο πέρα, Κάθε μου ανακαλύψει στο νου και μια σφαίρα, Κοίταξα για το καλό μου, τα βρήκα με τον εαυτό μου, Από την κόλαση βρέθηκα στον παράδεισο μου, Ανεξήγητο λέω παίζει το μυαλό μου, Μα δεν είχα ξανά ζήσει κάτι τόσο αλιθηνο τα πάντα ήταν στο πλευρό μου, Δεν ένιωθα φόβο, άγχος, στρες ούτε πόνο μόνο έναν τόνο στην καρδιά κ τα κύτταρα να εκτονωνο... Ψάξε μέσα σου εκεί θα βρεις την δύναμη και μόνο, Τα κατάφερα εγω και νίκησα πλέον με λένε χαρούμενο δολοφωνο... Με το μυαλό σκοτώνο, Στο δηλώνω, Με λένε Αντώνη Αυτό μόνο να σε νοιάζει, Το όνομα σου με αιδιαζει Οποίο κ να είναι καθόλου δεν με νοιάζει, Συγνώμη αν σε πειράζει. Μαν δεν είμαι γάτα που κάνει ναζι, Είναι λιοντάρι που νύχια βγάζει.