Üstüme yapışır geçmişin ahmaklığı Düşünse alır beyninin havsalası Gücümse azalır, giderek kaybederim hafızamı Hazırlar hayat bana cehennemin aslını Yakınmam asla Allah'a, meselemdir artık haksızlık Yazgıma hayıflanmam, denerim yazmayı Alnımda canlanır bir gözün farklı bakışı Dayanılmaz acının özünde bir bebeğin haykırışları Baştan ağlayarak başlamış yaşama Sağlamsan, sınasa da aldırma Kasma fazla, hırslar zarar aslıma Rahata alışacak zamanım yok aslında Sonuna kadar kovalar ardımdan anlamsızca Ben daha fazla koşsam da yarınlara Apansız aparkatları yıldırmaz ama arlanmaz da Anlayış arama, yaktı mı ıslanmaz kurak vahan Tanımaz mazlum falan, evi ocağı yıkar Şanınsa kurtarmaz seni, toprağa sokar Sonunda ne olacak bilmem ama Akışı eline al ve kimseye bırakma Senden başkası karışamaz, dahil etmediğin anda Kaderimin lanetleriyle baş başa, yaklaşıyorum sanki bir sonuca Ruhumsa bir barhana, samanyolunda toz tanesi kadar Der ki “Ne için var bu duygular? Der ki "Ne için var bu insanlar? Der ki " Ne için var bu koskoca dünya? Sanki yaşadığım her şey rüya