අවසන් දවස් ගෙවෙද්දි හරි වේගෙන් නොකීවට මගෙ හිත තිබුණෙ අවෙවේකෙන් නොදොඩා මුවින් එක හිතින් හිටියෙ අපි ආලෙන් හිතුවෙ නෑ දවසක යන්න වෙයි නුබෙ ලෝකෙන් අදටත් යද්දි නුබ එක්ක ගිය මග තොට ඉස්සර වෙන්නෙ කදුළයි තාමත් නොදැනිම මත් බවක් නැතත් ඒක පාවෙන ලෝකයක් ඔයත් එක්ක මං දැකපු ලස්සන හීනයක් හැමදේම එකතුවෙද්දි මෙහෙම අතීතෙට බලන් ඉන්න උනා ඉතින් මට මුකුත් නොකරම අයිති නැති බව ඔයා මේ හිතට දැනුනම තනිකමක් එක්ක මෙහෙම තනිවෙන්නෙ කෝම මම හමුවේවිද මේම අපි ආයෙත් සංසාරේ දවල් දැකපු හීනයක්ද මේක මහ පාරේ කදුලු එක්ක හිනාඋනා හමුවුණු හැම වාරේ අවසරයි සමුගන්න හමුවෙමු දවසක ආයේ මතකයි පළවෙනි දවස ඔය ඇස්දෙක දැකපු දැනුනෙම පුරුදු බවක් හීනෙක දැකපු කවදාවත් නොමැකෙන පෙම් සිතුවම ඇදපු නුබයි මගෙ පන මගෙ ජීවිතේම හදපු නොලබුණත් එක හිතින් හැමදාම ඉන්නම් හමුවෙන්න සංසාරෙ පැතුමක් පතන්නම් මේ පාර ටිකක් මං ඉස්සර වෙන්නම් මතු භවේ සදහට ඔබේම වෙන්නම් ලගින් උන්නෙ නොලැබෙන බව අපි දැනගෙන හිතුවෙ නෑ දුර යන්න වෙන බව දවසක ඉදහිට හරි මට ඔයාගෙන් එන ඇමතුම පාරයි මගෙ හිතම කාටත් නොදැනිම හැම සංසාරෙම අපි මේම දුක් වින්දද වෙන එකෙක්ගෙ පපුවට ඇයිද විද්දෙ මින්දද හමුවෙලත් ඔයා මේම තනියම ඉන්නද හමු උනේ අපි අපිටම රිදවන්නද මං ගැන නෙවෙයි මට දුක මගෙ පන ගැන හැමදාමත් හිතුවෙ මං ඔය පුන්චි හිත ගැන මම නැතත් ආදරෙ හැමදාම නුබ ලග හිනාවෙලා සතුටින් ඉන්නවද මගෙ පන