منم فرزند این وطن منم فرزند این آب و خاک اما انگارغریبه ام چون که آخر میشم هلاک سرنوشتم مشخص نیست زندگیم نیستش دست خودم ازاین بی تفاوتی من کاملا خسته شدم روزتولدم انگار بوده درست زیر دیوار زیر دیواری که بوده مانع رشد مانع کار ازاولش بی سرپناه اما دائم غرق گناه واسه این که اون گنده هاش نکردن به ما حتی نگاه! وقتی که میشنوم دائم از خاطرات پدرم متوجه میشم یه روز نیستش سقفی بالاسرم خوب معلومه وقتی که من غصه دارم یه عالمه دیواری که راست وایستاده درست جلوی آرزوهام درنقش سرپناهمه منم وقتی بچه بودم کلی خیال بود توسرم اما وقتی بزرگ شدم فهمیدم فعلا دست به سرم تومدرسه کتک خوردیم پای ادب گفتیم باشه اما وقتی هستی گشنه آخر باید دهن واشه بزرگ شدیم خوب فهمیدیم درس وادب همش کشکه پول که نباشه توی جیب اشکت دائم دم مشکه! رفتیم جلوتر فهمیدیم صلاحیت حرف مفته گفتن برو پارتی بیار گوربابای هرکی گفته آخر سرم شدیم بیکار باز افتادیم کنج دیوار درسمونم تموم شدو اما امید نبود این بار پول که نداشتیم توی جیب زنم کسی بهمون نداد توف میکنم به جامعه قدسگ بهمون ارزش نداد اول اسم گنده هاش جا خوش کرده یه دونه حاجی