من رسیدم دیگه ته خط داشی نمیتونی تو عامل حرکت باشی خدا سم تقدیرو ب طرفم پاچید بگو سرمو گرم کنم ب مسیرم با چی رودخونه ها ب رکود رسیدن از شاخه جدا شدم و ب سقوط رسیدم دیدم حرف زدنم همیشه قضاوت میشه بیخیال حرف شدم و ب سکوت رسیدم هویتم تو زندان سرد به دست نگاه های خونسرد فقره کسی ک دوس نداره دنیا رو میاد دستای حقیقتو محکم میبنده شاید از اول اضافی نبودم هیچ وقت تو هیچ راه صافی نبودم هر کی میدونه ایرادش کجاست من به اندازه کافی کافی نبودم گاهی دود میشی از پشت بوم و دیگه دیره میری ک ببینی آرزوتو گاهی میری توی آغوش خودت اشک چشات میشوره آبروتو مرگ چی بود ک ازش میترسیدی مگه ندیدی اینقد ساده بودو هر روز داری پر پر میشی ولی کسی نمیبینه حال و روتو