မနက်ဖြန်တိုင်းအတွက်ငါကောင်းမွန်စွာလျှောက် ဘာအတွက်ကြောင့်မှ စိတ်ညစ်ပြီး နောက်ပြန်ငါမလျှောက် တွေးနေတဲ့ စိတ်ထဲနှောက်နေတာကြောင့် ပန်းတိုင်လည်းနီးနေပြီ လှည့်ပြန်တာမကောင်း အ ‌ေြခနေတွေလည်းအေးဆေးပဲ လွတ်လပ်နေတဲ့ အခန်းကျဉ္းထဲ တိတ်ဆိပ်တဲ့နေ့တွေနဲ့ အချိန်တွေလည်းဘယ်ကိုထွက်ခွာသွားလဲ ငါတွေးသေးတယ် ဘ၀အတွက်နွေထွေးတဲ့ အမေ့အိမ်ဆိုတာကလဲ ငါနဲ့ဆိုရင်ခတ်ဝေးဝေးပဲ ဆုံးဖြတ်ချက်များကို ချထား မက်တဲ့xမက်တွေနဲ့မျော်လင့်သမျှဖြစ်လာကာမှ ငါနေခဲ့တဲ့နွေးထူးမူဆီသို့ပြန်မယ် အစွန်းအထင်းတွေပေမနေတဲ့ လက်တစ်စုံကိုမှလူတွေက နူတ်ဆက်ပြန်တယ်