توی چله تابستون جلوی باشگاش یهو برغ چشماش رفت تو چشمام توی رویام تجسم کردم دستمو تو دستاش چه دنیای قشنگی بود داشتن چشماش مثل خواب ولی حقیقت داشت دستو پام میلرزید قربون بدنم برم اخه حق داشت این همه ارامش توی نگاش واقعا بحث داشت همه میگفتن بردار چشماتو از چشماش اون عاشقت نیست ولی گوش نمیکردم بودم یه معتاد معتاد نگاه یواشکیت تو لحظات بارون میزد چقدر اروم میزد ولی دست تو دست نشدی بام چقدر سخت بود کنار بدنت راه بیام ولی باشه یه کمبود وقتی که حس کردم عشقت بهم کم بود انگاری مردم توی نوراااانی ترین نقطه تاریک شهررررر و چقدر این حس تلخ بود.......