Leave a comment
Хүйтэн өглөөг угтан хөнгөн мөртийг сийрүүлэн суув Хорин жилийн хорих яланд дэндүү удсан нэгнийг Хаашаа ч явуулахгүй хорон үгсээр зүрхийг хатгана Хүлээснээс мултран эрх чөлөөг саяхан хүртсэн Хананы цаадах чимээгээр ертөнцийг төсөөлсөн Тийчлэх тусам хүлээс чангарч зуурдын зовлонг нэмсэн Төөнөх нарны гэрлийг даган мөлхсөөр тэр Эцэст нь тулж ирсэн нэгэн хавцлын ирмэг дээр Түүнээс цаадах замыг одоо тэр өөрөө бүтээнэ Эхлэл бүхэн хялбар байдаггүйг мэдсэн учраас Бүдчин туулах замын уртыг бүлээн үгсээр зөөллөн Бүхнийг үл тоон хөлөө гуйвтал холыг туулна нэгэн хүн
You may also like