طوفان و رد شدم شروع فصل دو وسطو من جویدم ته موندش برتو این شده دست دو که هر دفعه یک لحظه تو میفتی باز پایین و میگیریم دوتا دست تو تولدمه سلامتی پدرم که برد منو نوک قله هل داد که بپرم قول داد که پسرم شک نکن یه ذرم یه روزی میاد میگی من از همه اینا بهترم ولی غرورم سر جاشه فرود رو میپرم بازی رو میبازم قبل اینکه ببرم تو باید بشکافی روح و جونتو فدا کنی پوست و گوشت و استخونتو