توی این جنگل جنازه ها جمن درختا رشد میکنن روی هر بدن بزرگ که میشن اکثرا پر حس انتقام تبدیل به تبر من چال میشم بعدا میشم گرافیت روی ورق طرح .. شکل .. شعر یا داستان خاطره ها میخورن رقم نویسنده نوازش نوک شکستمو ترمیم با پوستی که میکنه از سرم شاید قلم تو دست نقاش داخل یه منظرم میکشه حقیقتی رو که میبینه روبه روش قیافه ی طبیعت یا نفرت تو جنگ میشم مثلا شاید نامه ای به فرزند یا شخص خاصی حک میشه رو ورقه با چنگکم میچرخم میرقصم میخندم میگریم میبینم نمیفهمم فقط به جلو میرم من سرگذشت هرکی دست خوش تغیر میشه جونه میزنیم اگه بفهمیم همگی بذریم خوبه زیر مشکلات پس و پیش دفنیم سر میبریم بالا به طلب خورشید دله خاک و میشکافیم دیر یا زود جونه میزنیم حتی اگه تو دل سنگیم خوبه کاملا با طبیعت همواره مسیره ضد این گمیم و داخل جنگیم فرقی نداره از جنس چی باشی تو میتونی بسازی میتونی بزنی ریشه کن کنی نفرت که لعنتی ترین حالت ممکنه میسازه از آدم معقول موجود وحشی میتونیم دنبال توجیح بگردیم یا بهونه ها رو بکنیم پله ی ترفیع باید با پلیدی درون خودمون بجنگیم که هرچی نگاه بکنی بیشتر نکته میشه دستگیر مشکلا همیشه حمله میکنن رفقا بیشتر تورو خسته میکنن کم میشه تو مسیر همراهیت کنن اونی که بود میکشمش از امروز تا فردای خودم یو وقتی از خودم شروع کنم و نتیجه بگیرم بقیه از مسیره ساختم عبور میکنن نتیجه گیری با یه پشتکار لعنتی همین الان شروع میکنم سرگذشت هرکی دست خوش تغیر میشه جونه میزنیم اگه بفهمیم همگی بذریم خوبه زیر مشکلات پس و پیش دفنیم سر میبریم بالا به طلب خورشید دله خاک و میشکافیم دیر یا زود جونه میزنیم حتی اگه تو دل سنگیم خوبه کاملا با طبیعت همواره مسیره ضد این گمیم و داخل جنگیم