راه میرم الان من چپ راست . سر پایینه چشم رو ابراست. بوی خون پیچیده تو ذهنم گیج میخورم انگار پیچم. زمین خشکه لیز زیر پام. دنیا وصله به جفت تخمام. میگه لوک بده میگم توی جنگل قاطی رنگام. بده رد بده بول چه هلو میره تو. خوبه شب بده روز. حنیفم من عجیبم خوب حال میکنم تا طلوع رو ببینم سکوت و بچینم ادما برنو فاصله بگیرم میبینی چقد خوب شد. نه دل تنگ شد نه ده شهر شد. نه کولی سر. چشما بسته شد تازه دید تارو مات خواب و دار ترس سرد رو دیوار راه بلند نا تمام. همه شاگردن راننده یا خدا. سخته نه؟ پس نیا اینورا ما کجا تو کجا؟ تاوان داره اونم نقد منظم نه برده نه باخت ولی میگاد حنیف نی فقط زیادن اینا