قدمامو نشموردم رسیدم . به ناکجا . باغبونم خیلی وقتی قهر کردی با گلا چون همشون پشمردن این یعنی باغبون منم . این یعنی افسردمو نمیشمم اروم تر . من خستم از راحت باختن از کسکشا مون ادم ساختن . از دل آهن‌ ساختن با بیل کندن با دست کاشتن . از شک‌ به یقین‌ باور داشتن از هرجو مرج از جرو بسی با خدم‌ اما خدا باور کن زیر دردم میشه تاقت فلج اما من بهش عادت کردم درونم هنو ماتم کدس مادر دستمو بگیر تا از دست نرم خستم از بس قبر کندم روحمو توش دفن کنم یع کسای رفتن ازین دنیا که بد جوری دوریشوت سخته واسی ما هر روزم دل تنگو دل تنگ‌تر میشم هی دارم بد ترو بد تر میشم