نگاه میکنم به کنج اتاق به فکر روزایی که رفته مثل باد چقدر زود گذشت این روزگار عمرمونو الکی دادیم به باد شاد کن مردمو که تموم تایم بمیری بعد یه مدت میری از یاد گیر نده بابا بکش بیرون مگه ما کیم مثل تو یه بچه سوسول کوچولو تو این سن شدیم ناراحت پوسیده مثل کوسه ایی که تو دریاچه گیره روی سگمو کسی ندیده مسافرم اون ا نوع غریبه وجودت معتادم کرد شدم بت مریض نیما مرد شروع یع ادم جدید ادمی که بود با همه کس غریب گول نمیزد کسی رو نمیداد فریب نزار و اصولت تاثیر بذارن حتی بزرگترین حرفا کارا اگه لازمه پرواز کن تا بتونی برسی به بالاترین نقاط دین قبول ندارم فقط میگم خدا کمک به مردم بهترین دعا حواصت به کلمه هام باشه اعتیاد اورن مثل مواد پسری شدم که طرد شد ا خونه مثل گنجشکی که پرت ا لونه جنس دلم از سنگ و کوه تموم کاراشون تو ذهنم میمونه اومدیم بالا از کسی کمک نخواستیم جلو هیچ احدی سر خم نکردیم سوختیم ساختیم بردیمو باختیم تا برسیم به مقصد بعدی واسه باختم چاه کندن ببین تا اخر بازی اینا بازندن تو راهشون مثل راهزن من راضی ام ا خودم فکر کن باختم من اوج گرفتیم تو مرزی که پرواز ممنوع بود حق گفتیم تو کشوری که حق ممنوع بود ازادی بیان محسوب به کفر بود هنرمند وطن جاش بود تو سلول نزار و اصولت تاثیر بذارن حتی بزرگترین حرفا کارا اگه لازمه پرواز کن تا بتونی برسی به بالاترین نقاط دین قبول ندارم فقط میگم خدا کمک به مردم بهترین دعا حواصت به کلمه هام باشه اعتیاد اورن مثل مواد