چه روزهایی گذشت به من تو رخت خوابِ چمن وقتی نتونی سر بزنی ، هفته ها به نَنَت مجبوری بری پی یه کسب و کار غلط کمک بود بابا ناتنیت دست به کارِ همش هرجا بری هوت کنن بندازنت بیرون واس تیریپ بَگِ تجارت چون لشاشَتِ دیروز رشوه شده جایگزین اهانت به کیوز بی ستاره می کنن ستاره رو پیروز هر الاغی هم میگیره میکروفون توو دستش اما این فقط باعث میشه میلاد پُرو ترشِ همیشه باهاتم مثل جای زخم گُمِ ترکشُ وقتشه مدالمو بندازم بیرون دوستام و دشمنام نبودن اگه رفاقتی بود وقتی داشتی به گ*ا میرفتی رضا کسی بود دم زندان هیچکس نیومد جز مادرم هیچکس جمعم نکرد وقتی بودم پا ورق هیچکس خمم نکرد وقتی بودم پا هدف آدما بادن و بادن و بادن و نهنگ رفیقای واقعی کنارم و یارم و صبح تا شب دنبال کارمُ کارشم بارشش رو بالشم ، بال شب صبح بیدارش میکنم با خنده و یه لیوان معجون و روش خامه سر رو سرش یه کلاه کَپ ، پاش وامیستم خالصاً بهترین روزا رو داریم با هم تووی بدترین روزای سخت