این خیابون های لعنتی این مردو کرده کله خرش شب تا صبح میکنه زندگی و دست به سرش اما خب توقع زیاد دارع از پسر نداشتش مرامو یاد گرفته از پدرش شبا سر میزنه به آسمون میبینه یکی هیچ و پوچه یکی دنبال یه نون گفتش همه آدمیم همه بی ادم این آسمون ها برای هرکی ستاره داره دید همه دارن در هم میمالن دید یکی الکی خوشه دلش همینا دلیل شد کم حرف شه خیلی همینا دلیل شد قلمو بگیره دستش قبل اینکه دنیا راه بره قبل اینکه بگیره دنیا قدرت و دستاش اون حتی رپ و داد میزنه زیر خاک برای قلبشو روحشو باوراش زنده بود حتی اگه خواستن جا براش غرور و ترس و کینه از قلبش رفت وقتی که همه خاطرات بد و دفنش کرد .