กูอยู่คนเดียวก็ได้..ไม่จำเป็นต้องเข้ามา เพื่อแทคแคร์// ตอนจบเพราะมันสวย มันเป็นกูเองที่ต้องไป เช็คแชร์หน้ากระดานมึงทุกวัน ไม่หราบจำในความเจ็บ กูส่องมึงได้ตลอด ทั้งที่กูรู้ว่ามันเจ็บ กูบอกตัวเองทุกครั้ง ว่าเลิกสนใจ (เพราะกูจะได้ลืม) ทั้งๆที่หัวใจมันบอกกับกู ว่ากูอยากจะได้คืน กูฝืนทุกความเจ็บ กูเก็บมาคิดทุกความทรงจำ มันเป็นกฎของ ชีวิต อีกคนปล่อดปล่อยอีกคน ต้องจมปลัก กูสับสน ความคิด (จะเอายังไง ไม่รู้ที)*2 จะลืมก็ทำไม่ได้ ยังเอายังไงกูก็ไม่รู้ที สุดท้ายกูก็ บรรเลงออกมาเป็นเพลงแร็พ ความรู้สึกทั้งหมด มันออกมาเป็นเพลงแร็พ ถึงมันไม่ดูดี ถึงมันจะดูแบบน่าละอาย.. แต่กูก็สูขใจดีที่ยังมี ที่ระบาย what up..