تو این خاک موندنو ساده میکنن مردمش برگه ی آزادی رو پاره میکنن من پائیز و دوس دارم رنگ قهوای برگ زمستونو ، یه وجب از سرزمینه یخ یه غروب اردیبهشت همین که دوره هم جمیم رسمی رسمی واسم خوبه که نیستم تو ماه کامل بغل کسی رو این بیت می نویسم فردا شب همتونو میپام رو بیت بعدی چه طرحی وقتی چشاتونو همه بستین خوابتو دزد برد خوراک و خوک شهر جامه رو تنگ کنین برا شعور تن این صدا یه روز محصول میشه تو شبای تاریکت نوره محدود میشه قلم مسموم میشه کشاورز به مزرعه هی جون میده تیشه به ریشه بزنین میزنن میگین جاش خوب میشه بردگی چارچوب میده رنگ خاکستری هم محبوب میشه رو لباسم کوتاه تره هنوزم تو جمع لاشیا دیوار صداقت به دکترا بگین دوا نیست بکنین جوابم قراره چی بشه؟ دست به دست کنید قلب مهربون شهرو بگیر خو جا بده منو تو شبی که هیچکی ندیدیه ترسو تکیه داد دست به فکو تقدیم شد تو دستای چرکی حراج زد تو دست یار قلبو باد برد همرو از نو بشورو پاک کن جای پای نور دم صب سپیده با شوق حروفتو از این قلم جدا کن هنوزم دود میکنی سیگار خیانت تو بالکن صدام که صاف شد قول میدم عربده میگیره جاشو عررررررر بده میزنم هی پاشو مغزه کار میکنه و یه عده ام میگن درگیره جوابی نداره ولی واسه همه سوالات سخت گیره گفتم هی پاپا پاتو کج گذاشتی رو قلب بغلی گوشتو بده من نمیخوام بره رو ماشه انگشت وسطی که فک کنی دوس داریم حتی تورو توف بیاد به بازی میکنیمش باسازی راتو کج میکنم تو بهم نگو ته داستانی راش میندازیم نقش و بزنیم بعدش میریم واسه صافکاری اوووف که چ ساختاری پاره پوره کنه افکارمو بسازمش سازمو جریانو دارم همه جام قبل اینکه بار دار بشه میسوزونم خازنو