شدن آشغال دست جامعه ادمای این شهر انقدر زمینم زدن تا آخرش دیوونه شم روزا میگذرن مرور کل خاطرات شب اینا دردهایی ان که همش میان جلو چشم خیلی وقته که دردا رو مردم حکومت می کرد چه جنگل هایی که توی دل های ما ویرونه کرد انقدر جامعه روی مغز های ما فشار آورد تا اینکه همه ما رو یه دنیا دیوونه کرد دیدگاه همه ی این ادم ها شده بودش پول خیلی وقته خوشی ها از دلمون دود شده بود یه روز تو فاز بد و یه شب تو فاز بد تر حال و روز همه ی آدمها همین شده بود ما چی از خدامون خواستیم یه روز عادی که توش فشاری نباشه به دید مادی یه شهر بدون دود به دور از هر چی حاشیه یه عشق آسمونی که رو زمین خاکیه بی منطق بدون فکر چشم تو چشم بدون پلک یه لحظه بدون مکث غرق بشیم بدون ترس به دور از هرکس دیگه چه آشنا چه غریبه بازم فاز بگیریم با ترک های elwis presly بازم شمع و عود و دود واسه یه شب دیوونگی می خوام شومینه دلو به عشقت روشن کنم تموم وجود دردارو از تنم بیرون کنم فاز نسل سوخته بردارم مثل دهه شصتی ها یا مثل خودم یه هفتادی باشم پر از ادعا یا یه دهه هشتادی که پره شده از عقده و گله مخا توی رابطه ها و سکس خورده بد جوری گره یا مثل یه دهه ۹۰یی که به هیچ ورش نیست و اصلا نمیدونه دنیا مثل بال اسفنجی نییت که فقط واسه خوشی های خودشون گریه می کنند فقط از عشق و محبت به هم هدیه می کنند این جا یه لجن کده ای ته ناکجا آباده دروغ گفته هر کی گفته که تو زندگیش آزاده تموم دنیا هم که توی دستای ما جا بشه قراره واسه زندگی بقیه استفاده شه بازم می گذرانیم کل روز ها رو به امید شب ها بازم دست به جیب نمیشیم فقط به امید فردا بازم می خونیم از بغض گلو که درگیر درداس بازم عشق میاد به زندگی مون و تن درگیر احساس همش همش فکر کن که دلیل چی داری واسه ی حرفات بگو بینم برنامه زندگی ت چیه واسه فردات مثلا من دنبال عشقم و درگیر زندگیم به دور از حاشیه و بدی ها و حتی هرزگیم بزارید اخر این داستانم قشنگ تموم شه این همون رویای مردست که قراره زود حروم شه می خوام اخر این رویای مرده رو باز بزارم به یاد ادم های فراموش شده