суға тастап майтасты жағасына жайғастым тасталған тастың толқындары жағаменен шайқасты еске түсті балалық шақ сағындым қатты қатты ауылдың қызыл кұмымен ақтабан мен таймасты айболат деген көршімді еркош деген кластасты қиялда болған ұшқышты елесте болған сарбазды уаде берип едим мен есімде мәңгі сақтайм деп қаланың ушуыменен уәдемді әбден шаң басты әжемнің қалтасындағы қатқан құрт дәмі есімде есігі сарай тесілген соны өзім тесіп ем сап-салқын суы құдықтың сағындым сені жарқамыс не жетсін атқан таңыңа не жетсін шіркін кешіңе