желтоқсан 86 ызғарлы күүүүн мұзбен қар жылжығандай құздан бүгін өттіңде астан кестен ойда жоқта артыңнан ұмытылмас із қалдырдың айтамыз ертегі етіп бұл күндерді батыр деп мадақтаймыз жөн білгенді халыққа жана жылдық сәлем жолдап жазушылар үйіне колбин келді біреулер бастық көрсе қуанатын біреулер жалпылдайды сұрап атын бір кезде жазушылар мінбесіне көтеріліп барады райко ақын ұрпығамы хәлім бар недер енді қорғаныңдар бұл қазақ деген елді қыздарымды сүйретіп бұрымынан ит таласын деп педім немеремді ақынша айтсам ұлы елдің бұл мазағын менің далам көтереді күллі азабын тың жерімді игерген бауырларың тракторге таптатты қыр қазағын бір еместей өзіңмен жолым бүгін мен айтпасам паш етер сорыңды кім 70 жылдай құрбымау келесіңдер пайданалып қазақтың момындығын деп үйреттің мәңгіртсің бәрі надан тіл мен діннен айырылды елім далам кеше алаңда сабаған сенің тегің ал таяқты жегендер менің балам ақын жүрек тартуда содан қайғы шыдамаспын айтуға жарам жайлы кешір мені замандас осы жолы райко саған пікірлес бола алмайды намыспен кек түнеріп қабағында мұң аралас жас тұнып жанарында ел алдында арқадан жүгі түсіп ақын тұрды тазарып ар алдында