ΠΑΛΙΑΚΑ ζω σε μια πόλη μικρη Και για αυτό έχω όνομα και ψυχή τα δόντια πάντα σφιχτά ξαμολειμενει στους δρομους σαν σκυλιά στα πεζοδρόμια κοιτάν περίεργα ο σεβασμός εδώ είναι το μόνο που μετρά στις τσέπες τα χέρια και η μυτη χαμηλα το μόνο πράγμα που μάθαμε από παιδιά ο δρόμος σκληρός και ο αλήτης μοναχός μαθημένοι στην αλητεία τα αδέλφια μας ντυμένα σαν κηδεία οι ασφαλίτες πάλι ανχωμενοι και στο κέντρο αμολημενοι χαχαχαχα.... δεν μας ξέρουν καλά ξύλο σε κάθε γωνιά οι ΔΙΑΣ τεντομενοι μας κοιτάνε εκνευρισμενοι Κάτι κάνουμε καλά και δεν ξερουν πολλά είμαστε πάλι σκορπισμενοι στα κεντρικά κάθε μέρα μας σταματάν τα περιπολικά είμαστε σκύλοι , ούτε γάτα ούτε ζημιά τσάρκες όλοι μέρα χωρίς μανα και πατέρα γυρες στα πεζοδρόμια σπάμε τα εμπόδια μεσ' στη νύχτα άφοβα κινούμαστε παράπλευρα δίχως τρόμο και απάθεια κόσμος στην ημιμάθεια πολλά παιδιά στην απάθεια και οι γέροι στην ευηθια αλλά η ψυχή παντα κρατά και τα λαθοι τον μπάτσων θα τα πληρώνουν αδρά μια βόλτα μέσα στην γειτονια μου θυμίζει πολλά όπως τότε που παίζαμε κυνηγητά και τρέχαμε σαν γατιά τρύπια γόνατα το θυμάμαι καλά και οι γείτονες με κοιτούσαν παλι στραβά Γιατί έκανα φασαρία μεσ' τα στενά τώρα μεγαλώσαμε και τους βλάκες ξεβρακοσαμε Και όσους μας κοίταν περίεργα ξεπατοσαμε υπήρχαν βράδυα που βουρκοσαμε και τους γονείς μας ξενερωσαμε ομως τέρμα Όλα αυτα τώρα κοιταμαι μόνο μπροστά δεν δίνουμε ποτέ αδέρφια κρυφά τα χέρια παντα ψηλά μια στροφή ακόμα και έφυγα τα παγκάκια στενά με μια σκέψη βαθιά βράδυα μοναχικά που δεν έχεις συντροφιά να κοιτάς πάντα ψηλα ο Θεός σε βοηθά να το ξες πιτσιρίκα να το ξες πιτσιρίκα